انسان ها از اواخر دوران پارینه سنگی قدیم در فلات ایران ساکن شده اند. دوره پارینه سنگی قدیم از حدود ۲۰۰۰۰۰ تا ۲۵۰۰۰۰۰ سال قبل را در بر می گیرد. شواهد حضور انسان در این دوران با انجام کشفیات در غار دربندرشی گیلان به دست آمده که تاریخ سکونت در ایران را به ۲۰۰۰۰۰ سال قبل می رساند. انسان‌های اواخر دوره پارینه ‌سنگی قدیم ایران از غار دربند برای سکونت کوتاه‌ مدت استفاده می‌کردند و سنگ‌ های آذرین و چخماق را برای ساخت ابزارهای سنگی همچون خراشنده و درفش مورد استفاده قرار می دادند.غارهایی که انسان‌های پارینه سنگی ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار سال پیش انتخاب می‌کردند درب ورودی خاصی داشت و رو به شرق قرار داشت تا هم از گرمای آفتاب استفاده کنند و هم در فصل زمستان آثار یخبندان به داخل غار نفوذ پیدا نکند.شواهدی که حاکی از حضور انسان در فلات ایران در دوره پارینه سنگی میانه است مربوط به چند غار و پناهگاه صخره ای، بیشتر در کوه های زاگرس در غرب ایران است. دوره پارینه سنگی میانه با عصر موستری (دوره صنایع ساخت ابزار سنگی در ۱۰۰۰۰۰ سال قبل از میلاد) همزمان است.

وقتی که شورش های  ضد خارجی  ژاپن با گلوله باران ناوهای جنگی خارجی  مواجه شدند، ژاپنی ها  به ضعف و ناتوانی کشور خود پی بردند و خود را تحقیر شده دیدند ؛ بنابراین ، تصمیم گرفتند از آن شکست و تحقیر درس بیاموزند.در پی آن ،گروهی  از مردان مجرب به نام سیاستمداران پیر یک برنامه دقیق اصلاحی را طراحی کردند و به اجرای  آن همت گماشتند.آنان نخست سلسله مراتب فئودالی را از بین بردند.پایتخت امپراتوری را از کیوتو به یدو منتقل کردند و آن را توکیو نامیدند.همچنین اطرافیان امپراتور را از عناصر  متملق و خودخواه پاک  ساختند.دو تن از بزرگان ژاپن را برای مطالعه در مورد صنعت غرب و عوامل پیشرفت آنان به اروپا فرستادند.قانون اساسی جدیدی نیز تهیه شد که یک نظام پارلمانی دو مجلسی را  پیش بینی می کرد.اعضای مجلس  اول از طرف مردم انتخاب می شدند و اعضای مجلس عالی انتصابی بودند.در آموزش و پرورش صنعت ژاپن  هم تحولات اساسی صورت گرفت ؛در نتیجه ،کارخانه های صنعتی ،احداث و یک ارتش و نیروی دریایی تازه و مدرن تشکیل شد.کارشناسانی از خارج کشور دعوت شدند و برعکس،دانشجویانی  از ژاپن به اروپا اعزام شدند تا علوم جدید  را بیاموزند و کارشناس فنی شوند،بدین ترتیب ، ژاپن عقب مانده و منزوی ، به تدریج ، به یک قدرت  صنعتی و مهاجم تبدیل شد.

در فاصله انقراض مغولان تا حمله  تیمور کورکان به ایران که به دوران فترت معروف شده است ، سرزمین ما دچار تحولات و اغتشاشات و هرج و مرجهای فراوان  بود.در این دوره سلسه های کوچک و بزرگ و امرای محلی در سراسر ایران که هیچ گونه  خط سرحدی روشنی  آنها  را از یکدیگر جدا نمی کرد، به جنگ و ستیز با همدیگر مشغول بودند. بر اثر همین نزاعها و کشمکشها و جنگهای  دائمی  که میان جکومت های  متداخل  آن زمان جریان داشت ، مردم کشورمان تحمل  خود را در مقابل خرابی و بدبختی و قحط و غلا از دست داده ، از خداوند  به ناله و الحاح می خواستند که صاحب قدرتی بیاید و به این بی سر و سامانیها  و نزاعها پایان دهد؛ تا جای که بزرگ  مردی چون خواجه شمسی الدین حافظ شیرازی وقتی  از قدرت یافتن تیمور در ماوراءالنهر   حاصل می کند آمدن او آروز نموده

منظور از تاریخ مجموعه حوادث فرهنگی ،طبیعی ،اجتماعی،اقتصادی و سیاسی و رویدادهای است که در گذشته و در زمان و مکان در متن زندگی انسانها و در رابطه با آنها رخ داده است. این رویدادها شامل اموری می شود از قبیل کردارها و دستاوردها مادی و معنوی انسانها و هر آنچه گفته ، اندیشیده و عمل کرده اند،اما منظور از علم تاریخ معرفتی است ناظر به وقایع جزئی و درک پدیده های فوق الذکر که در ذهن مورخ شکل می گیرد و از نوع معرفت درجه یک است به عبارت دیگر رویداد (تاریخ) موقعیت هستی شناختی دارد و تأویل و فهم از رویداد (علم تاریخ) موقعیتی شناخت شناختی .

هنگامی که از علت یا علل یک رویداد می پرسیم ،معمولا به فهرست کاملی از همه علل سهیم نیازی نداریم.تنها آن علتی را می خواهیم که برای ما جالب است یا آنکه فایده ای در بر دارد.بنابراین وظیفه اول مورخ توجه به جمیع علل است؛ یعنی با ید توجه داشته باشد که در بافت علل تاریخی ، یک علت به تنهای دخیل نیست ، علل متعدی دخیل اند (نفی مونیسم تاریخی ) ، اما وظیفه دوم مورخ تحلیل علل است یعنی با بعد از طرح همه علل ، کوشش کند تقدّم و تأخرها را را بدست آورد، ببیند کدام اصلی است و کدام فرعی .یعنی علل را مرتب نماید (کار،۱۳۵۱،ص۱۳۲-۱۳۴) علل ممکن است لازم باشند یا کافی ،یا هردو.

روزی سعدی از محلی عبور می کرد فرد شروری به ایشان جسارت نمود سعدی دو درهم به او بخشید حضار اعتراض کردند که در قبال توهین جایزه به او می دهی ؟ سعدی گفت : بگذار از ما نخورده باشد…چند روز گذشت یکی ازسرهنگان  لشکر از همان محل عبور می کرد. شرور پیش خود گفت : سعدی که فردی تهیدست بود دو درهم به من داد این سرهنگ است قطعا” جایزه بهتری خواهم گرفت . پیش رفت وهمین جسازت وتوهین را به سرهنگ نمود سرهگ  دستور داد صد تازیانه بر وی نواخته و او را  راهی دارالمجانین کنند.

می گویند زمانی که قرار بود دادگاه لاهه برای رسیدگی به دعاوی انگلیس در ماجرای ملی شدن صنعت نفت تشکیل شود ، دکتر مصدق با هیات همراه زودتر از موقع به محل رفت . در حالی که پیشاپیش جای نشستن همه ی شرکت کنندگان تعیین شده بود ، دکتر مصدق رفت و به نمایندگی هیات ایران روی صندلی نماینده انگلستان نشست . قبل از شروع جلسه ، یکی دو بار به دکتر مصدق گفتند که اینجا برای نماینده هیات انگلیسی در نظر گرفته شده و جای شما آن جاست ، اما پیرمرد توجهی نکرد و روی همان صندلی نشست . جلسه داشت شروع می شد و نماینده هیات انگلیس روبروی دکتر مصدق منتظر ایستاده بود تا بلکه بلند شود و روی صندلی خویش بنشیند ، اما پیرمرد اصلاً نگاهش هم نمی کرد . جلسه شروع شد و قاضی رسیدگی کننده به مصدق رو کرد و گفت که شما جای نماینده انگلستان نشسته اید ، جای شما آن جاست .

اکنون عید قربان است! … این را تو خود می دانی، تو خود آن را، او را – هر چه هست و هر که هست – باید به منا آوری و برای قربانی، انتخاب کنی، من فقط می توانم نشانی هایش را به تو بدهم:آنچه تو را، در راه ایمان ضعیف می کند، آنچه تو را در “رفتن”، به “ماندن” می خواند، آنچه تو را، در راه “مسئولیت” به تردید می افکند، آنچه تو را به خود بسته است و نگه داشته است، آنچه دلبستگی اش نمی گذارد تا ” پیام” را بشنوی، تا حقیقت را اعتراف کنی، آنچه تو را به “فرار” می خواند. آنچه تو را به توجیه و تاویل های مصلحت جویانه می کشاند، و عشق به او، کور و کرت می کند؛ ابراهیمی و “ضعف اسماعیلی” ات، تو را بازیچه ابلیس می سازد.

باید تربیت کودکان را زیرنظر داشته باشید همانطور که خود من دارم . نزدیکان خود را به شکار ببرید و آنها را به ورزشهای گوناگون سرگرم دارید تا همواره بدن آنها سالم و آماده باشد.ورزشهای نظامی و تمرینهای جنگی را فراموش نکنید . هرکس از شما تعداد بیشتری ارابه ران و سواره نظام زبده در اختیار داشته باشد برای من بهترین دوست است و از من پاداش خواهد یافت و ستون محکمی برای پارسی ها و دولت من خواهد بود.در مجالس بهترین جاها باید به افراد لایق داده شود . هیچ گاه قبل از ورزش خوراک نخورید و به اسبانتان هم تا پیش از آنکه کار نکرده اند خوراک ندهید . من هر کاری را انجام میدهم شما هم آن کار را انجام دهید واز من الگو بگیرید زیرا چیزی را که برای خود نمی پسندم برای شما هم نمی پسندم.