سرای تاریخ : تصور کنید با کسی چشم در چشم شدهاید. او فرمانِ انجام کاری را به شما میدهد، که باور دارید می‌تواند منجر به قربانیشدن جان میلیونها انسان بیپناه شود. قطعیت فرمان آنچنان در بندبند وجودتان میپیچد و همزمان موجی از ترس و نیاز به ایمنی را در رگهایتان جاری می‌کند، که بدون هیچ تأملی تسلیم خواستهاش میشوید. کسی که می‌تواند اختیار را از روانتان سلب کند. “یک دیکتاتور در مرتبه روانشناختی، سیطره یافته بر تمام لایههای اجتماع.” این حکایتی است که در زندگی استالین ، رهبر آهنینِ اتحاد جماهیر شوروی خواهید یافت.
۱-کُبا؛ کودکی که از کسی دستور نمیپذیرد.
ژوزف ویساریونوویچ جوگاشویلی، که تا پیش از انقلاب ۱۹۱۷ حزب بلشویک روسیه با نام مستعار کُبا شناخته میشد، در آستانه انقلاب، نام خود را «استالین» گذاشت. شاید بتوان از همینجا دریچهای به شخصیت مرموز او یافت. «استالین» به معنی پولادین و شکستناپذیر است. او اطرافیان را موظف می‌کند تا او را به این نام بخوانند، که این حامل پیامی روشن برای معاشران استالین است: من استوارم، نفوذناپذیر هستم و هرگز خرد نخواهم شد.
سال ۱۸۷۸ نارضایتی گسترده دهقانان و کارگران، موجی از کینه و نفرت علیه اقلیت اربابان را خروشانده و به تئوری انقلاب اقتصادی مارکس در میان گروههای دانشجویی و نشستهای روشنفکری جان تازه میدهد. همزمان، درشهری دورافتاده از نواحی سرد و خشکِ گرجستان، جوزف استالین متولد می‌شود. او هیچ برادر یا خواهری ندارد. برسفره ای فقیر و زیر سایه پدر و مادری که جوزف آنها را حقیر میپندارد، سالهای کودکی را می‌گذراند. نوکری و کفشدوزی پدر و رختشوری مادر برای مردم، قطعاً راهی نیست که جوزف بخواهد در آن گام بگذارد. شب‌های پدر به میگساری میگذرد. بعد در هنگامه مستی نوبت به کتک زدن ژوزف میرسد. اما این ژوزف است که زیر هجوم ضربههای پدر، احساسی پیروزمندانه دارد. حس کودکانه حکمرانی.
تگ ها
