هزاران سال پیش ، یکی از قبایل و دسته های بزرگ بشری کـه امروزه به نژاد « هند – اروپایی » و بـه قول مورخان فرانسوی « اریایی» شهرت دارند ، مردمی شجاع ، با هوش و سپید پوست بودند . ایـن قوم براثر ازدیاد جمعیت و گذشت زمـان ، قسمت بزرگی از آسیا و تمام اروپا را تحت تسلط و اختیار خود در آورد و در آن مناطـق بـه صورت ملت های مختلف ، سکونت گزیدند .دسته ای از این نـژاد بزرگ « هند – اروپایی » یا «آریایی » ، در تـاریخی نامعلوم ( احتمالاً حـدود ۳ هـزارسـال قبل از میلاد مسیح ) از قبیله ی اصلی خود جدا شده و در ناحیه ای از آسیای مرگزی سکونت گزید . مورخان ، این دسته ی جدا شده که بعد ها دو ملت « هند » و« ایرانی » را به وجود آوردند ، نژاد « هند – ایرانی » می خوانند.
نژاد « هند- ایرانی » به دو دسته ی بزرگ تقسیم می شود :
۱- دسته ی « سکاها » که از چند شعبه ی زورمند تشکیل می شدند .
۲- دسته ی « اری » به معنی شجاع و شریف که متمدن تر از دسته ی اول بودند .
در اثر تکثیر نفوس و افزایش جمعیت و پس از گذشت سال های نسبتاً طولانی ، دسته ی « اری » خود به دو گروه بزرگ تقسیم شد:
* گروه اول ، پس از عبور از کوه های « هندوکش » ، در دره های « پنجاب » و « سند » مستقر شده و بر قسمتی از اراضی « هندوستان » مسلط شدند و آن جا را « رای ورت » خواندند .
* گروه دوم ، مدتی طولانی بین « سیحون » و « جیحون » باقی ماندند ؛ سپس به تدریج ، نفوذ بر « فلات ایران » را شروع کردند . تاریخ مهاجرت این قوم را حدود ۲۰۰۰ تا ۱۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می دانند . این قوم به علت این که با هوش تر ، نیرومند تر و جنگجوتراز بومیان بودند ، توانستند در مدت چند قرن ، بر تمام فلات ایران مسلط شده و این سرزمین را تحت سیطره و نفوذ خویش درآورند. این قوم به « آریا » و « آرین » و « آیریا» نامیده شده است . آریایی ها سرزمین خود را « آیران » و یا « آیرین » نامیدند . و همین سرزمین است که بعدها در مأخذ تاریخی و جغرافیایی « قدیم ایرانشهر » ، به معنی « مملکت ایران » به کار رفته است .
منبع:نشریه صراط
