مورخین عربی زبان قوم عرب را به سه طبقه تقسیم می کردند :
-عرب بائده
-عرب عاربه
-عرب مستعربه
مقصود از عرب بائده قبایلی هستند که در اوان ظهور اسلام به کلی از میان رفته و اثری از ایشان بر جا نمانده بوده است و فقط در قرآن و حدیث نبوی ذکری از پاره ای از آن قبایل به میان آمده .
مشهورترین طوایف عرب بائده عبارتند از : طسم و جدیس و عاد و ثمود و عملیق که جمع آن عمالقه است.
عرب عاربه یا عرب اصلی که آنها را عرب قحطانیّه نیز می گویند ، ابتدا در اطراف شطّ فرات عرب ساکن بوده سپس آز آنجا به یمن مهاجرت کرده اند و در آنجا مقیم شده و تشکیل دولت و تمدنی مخصوص داده اند .
مشهورترین قبائل عرب عاربه دو قبیله کهلان و حمیراند . قبایل طی و ازد و اوس و خزرج و لخم و همدان همه از قبیله کهلان متفرع شده اند .
عرب مستعربه یا عرب اسماعیلیه ، قبایلی هستند که پس از استیلا بر یمن و غلبه بر قحطانیّون و آموختن زبان آداب ایشان به تدریج در عداد طوایف عرب در آمده و در حقیقت قبول عربیت کرده اند و چون به عقیده علمای انسانی عرب ، نسب این طبقه به عدنان پسر اسماعیل بن ابراهیم نبی می رسیده ایشان را عرب عدنانیه نیز می گویند .
قبایل معروف عرب مستعربه عبارتند از : ربیعه و مضر و ایاد و انمار .
قبیله قریش که اسلام از میان ایشان ظاهر شده و پیغمبر اسلام منتسب به ایشان است از اعراب مستعربه یعنی عرب اسماعیلیه اند .
منابع: کتاب تاریخ ایران /حسن پیرنیا/عباس اقبال آشتیانی /علی اصغر طاهری /صفحه ۲۵۰٫
گردآوری: سرای تاریخ
