نظام سیاسی
بعد از پایان جنگ جهانی دوم در اوت ۱۹۴۵، ژاپن، گام نهادن در راه تبدیل به کشوری دموکراتیک را آغاز نمود. قانون اساسی ژاپن که از سال ۱۹۴۷ لازم الاجرا بوده بر سه اصل استوار است: حاکمیت مردمی، احترام برای حقوق اولیه انسان و کناره گیری از جنگ. قانون اساسی همچنین استقلال سه شاخه مقننه، مجریه و قضائیه را تصریح نموده‌است.
ساختمان مجلس ملی ژاپن
ژاپن یک کشور امپراتوری است. حکومت در آن بصورت سیستم پارلمانی، مشابه با انگلستان می‌باشد. که در حقیقت نخست‌وزیر آن را اداره می‌کند. امپراتور نماد کشور و وحدت ملی است و در رابطه با امور حکومتی قدرتی ندارد. تمامی کارهای امپراتور در رابطه با امور کشوری براساس توصیه‌ها و تصویب کابینه صورت می‌گیرد. با این حال امپراتور به عنوان رئیس کشور در مناسبت‌های سیاسی تاثیرگذار است. امپراتور کنونی ژاپن، آکی‌هیتو، در سال ۱۹۸۹ به عنوان یکصدو بیست و پنجمین امپراتور به تخت نشست.
نهاد قانون‌گذار در ژاپن شورای ملی و مجلس مشاوران(سنا) است. شورای ملی ژاپن ۴۸۰ عضو دارد که با رای مردم برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند. اعضای مجلس مشاوران ۲۴۲ نفر هستند که با رای مردم برای دوره‌ای شش ساله انتخاب می‌شوند.
نخست‌وزیر ژاپن رئیس دولت در ژاپن است که حکمش به وسیله امپراتور تنفیذ می‌شود. ذیل رهبری نخست وزیر، ۱۲ وزارتخانه وجود دارد. که عبارتند از: وزارت دادگستری- دارایی- بهداشت و رفاه- بازرگانی و صنعت- پست و ارتباطات- ساختمان- امور خارجه- آموزش ژاپن، علوم و فرهنگ ژاپن- کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری- حمل و نقل- کار و کشور.
امپراتور آکی‌هیتو و امپراتریس می‌چیکو، آنها دارای سه فرزند و چهار نوه می‌باشند
سیستم حکومتی ژاپن بر اساس فعالیت احزاب سیاسی قرار داشته و احزاب سیاسی نقش تعیین کننده‌ای در صحنه سیاست کشور دارند. در شرایط کنونی، مهمترین احزاب سیاسی فعال عبارتند از: حزب لیبرال دومکرات، حزب دموکراتیک ژاپن، حزب کومه جدید، حزب کمونیست ژاپن، حزب سوسیال دموکرات. حزب لیبرال دموکرات مهمترین حزب سیاسی در ژاپن است.
دولتهای مرکزی و محلی
در ژاپن ۴۷ استان و تعداد کل ۱۸۰۰ شهر کوچک و بزرگ و روستا وجود دارد (آوریل، ۲۰۰۷). هر شهرداری واجد شورا می‌باشد. فرمانداران استانی و شهرداران با رای مردمی انتخاب می‌شوند. دولت محلی نسبت به دولت مرکزی واجد سیستم دموکراسی بی واسطه تری می‌باشد.
دیوان عالی کشور
دیوان عالی کشور، بالاترین ارکان قوه قضائیه است. این دیوان متشکل از ۱۵ نفر قاضی است که توسط ریاست دیوان اداره می‌گردد. ۲۰ دادگاه بخش- از عمومی‌ترین دادگاه‌های کشور به شمار می‌آیند و در تمام کشور ۵۰ دادگاه بخش در مراکز استانهای ۴۷ گانه مستقر هستند. در این دادگاه‌ها به پرونده‌های حقوقی و جزایی به طور مشترک رسیدگی می‌شود.
اقتصاد
کشور ژاپن در سال ۲۰۱۰ سومین قدرت اقتصادی دنیا (پس از آمریکا و چین) بوده و در آسیا نیز رتبه دوم را از این لحاظ داراست. این کشور دارای منابع طبیعی خیلی محدودی است و اکثر جزایر و خاک آن کوهستانی و آتشفشانی است. ولی با همکاری‌های دولت در بخش صنعت و نیز سرمایه گذاری گسترده در فناوری‌های پیشرفته، ژاپن به عنوان یکی از پیشگامان عمده در صنعت و تکنولوژی دنیا شناخته شده‌است. صادرات بخش عمده‌ای از درآمدهای اقتصادی ژاپن را تشکیل می‌دهد و آمریکا با ۲۲٫۷٪، چین با ۱۳٫۱٪ و کره جنوبی با ۷٫۸٪ عمده‌ترین شرکای تجاری این کشور هستند. محصولات صادراتی عمدهٔ ژاپن شامل تجهیزات حمل و نقل، اتومبیل، صنایع الکترونیک، ماشین آلات الکتریکی و صنایع شیمیایی هستند. در بخش صنایع ژاپن به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین کشورها در زمینه تولید اتومبیل، تجهیزات الکترونیکی، ماشین ابزار، فولاد و فلزات غیرآهنی، کشتی سازی، صنایع شیمیایی و نساجی و نیز صنایع غذایی فرآوری شده به‌شمار می‌آید. این کشور دارای چندین شرکت بین‌المللی با مارک‌های معتبری همچون تویوتا، هوندا، سونی، نیسان، سیتی‌زن و… است.
بنا به گزارش صندوق بین‌المللی پول در اواسط آوریل ۲۰۰۶، ژاپن با رشد اقتصادی ۲/۸ درصد پیش بینی شده برای سال ۲۰۰۶، همردیف کشورهای غربی و در مقام بالا قرار دارد.
چنین نتیجه‌ای حاصل صادرات به کشورهای درحال توسعه مانند چین (که رشدش به ۹/۵٪ رسیده)، طرح دولتی و بی سابقه قانون‌مندسازی، سطح بالای تحقیق و توسعه، سرمایه گذاری بر روی آموزش و همچنین تعدیل نسبی ارزش دادن به سهام داران است.
ژاپن رشد اقتصادی بالایی را در دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ تجربه کرده‌است. رشد ژاپن در دهه ۱۹۶۰ به طور میانگین ۱۰٪، در دهه ۱۹۷۰ به طور متوسط ۵٪، و در دهه ۱۹۸۰ به طور میانگین ۴٪ رشد داشت. رشد اقتصادی ژاپن در دو دهه اخیر به شدت کاهش یافته‌است به طوری که در دهه ۱۹۹۰ به طور میانگین ۱٫۵٪ بوده‌است. تلاش‌های دولت ژاپن برای ایجاد رشد اقتصادی در این دو دهه عمدتا با شکست مواجه شده و رشد اقتصادی ژاپن همچنان پایین است.
توسعه اقتصادی ژاپن و علل کلیدی آن
ژاپن در ابتدای راه در آگوست ۱۹۴۵ پس از یکسری بمباران سراسری و بالاخره بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی،ژاپن را به تسلیم وا داشت. پس از این شکست ژاپن با بیش از ۱۳ میلیون نفر بیکار مواجه بود و کمبود مواد غذایی به شدت احساس می شد.تورم به حدی بود که حقوق افراد، مکفی مخارج حاری نبود و افراد برای سیر کردن شکم خود اقدام به فروش دارایی خود کرده بودند. برای کالاهی ضروری بازار سیاه درست شده بود و قیمت ها ۳۰ تا ۶۰ برابر قیمت رسمی دولت بود. درمورد برنج این رقم به ۱۵۰ برابر نیز رسیده بود.جنگ برای ژاپن به جز ۸ میلیون نفر کشته و زخمی به بهای ویرانی ۲۵% از دارایی های غیر نظامی ونابودی ۴۱٫۵% از ثروت ملی تمام شد. ژاپن بازسازی شده با داشتن ۳٫% از خاک کره زمین توانسته ۲۴ % از تولید جهانی را به خود اختصاص دهد. این کشور به رغم شهر نشینی متراکم نسبتا از جرم و جنایت به دور مانده است. نسبت سرقت در ژاپن در مقایسه با آمریکا چیزی کمتر از ۰٫۷ % است. پیشرفت اقتصادی ژاپن چنان چشم گیر بود که در مقطعی آمریکایی هارا به انتقاد از سخت کوشی ،کم مصرفی و حجم کلان پس انداز ژاپنی ها واداشت!. عوامل رشد آنچه تصویر ویران ژاپن ۱۹۴۵ به ژاپن ابرقدرت اقتصاد امروز مبدل کرده است ، فرایندی است که عده ای آن را معجزه اقتصادی نامیده اند. لیکن این معجزه واقعیت آموزنده برای کشور هایی است که هنوز خود را در کاغذ بازیهای نسخه های پر زرق و برق توسعه ی غرب، غرق کرده اند. تقدس سرزمین به شکل افراطی اش تا برتری نژادی ژاپنی ها هم کشیده شده بود. دولت ژاپن ای آئین(شینتو) را به نقطه ی قوت مردم تبدیل کرده بود و در سال۱۹۱۳ به منظور تجمع تمامی افراد وگروهها، طی تبلیغات وسیع اعلام کرد که شینتو یک نهاد ملی با هویت تاریخی و معنوی است و هرکس بدون توجه به ایدئولوژی و مرامش، به عنوان یک وظیفه ی میهنی و نشانه ای از وفاداری و صداقتش به میهن، باید در معابد شینتو حضور یابد. در ساختار مدیریتی ژاپن، زمانی که همه کشورها با شور و اشتیاق فراوان اقدام به برگزاری دوره ای مدیرت MBA میکردند، ژاپن تنها کشوری بود (همچون مقابله با تهاجم فرهنگی غرب) هوشیارانه زیر بار برگزاری این دوره ها نرفت وهمچنان ساختار مدریت ارزشمند خود را حفظ کرد و اندک اندک نواقص آن را برطرف کرده و مکتبی را با عنوان مکتب مدیریت ژاپنی به وجود آورد. وقتی در سال ۱۹۴۵ پیام تسلیم امپراتوری ژاپن قرائت شد ،هیچکس انتظار آن را نداشت که ژاپن به این سرعت تسلیم شود. غرور ملی ژاپنی ها اجازه نمیداد تسلیم دشمنی شوند که حتی از طریق زمینی وارد خاک آنها نشده است. هنوز انگیزه ادامه جنگ وجود داشت( ۵۰۰۰ افسر ژاپنی پس از قرائت بیانیه تسلیم، خودکش کردند.) اما تسلیم ژاپن در واقع به نفع ژاپن تمام شد زیرا از وارد شدن خسارت عمده به زیر ساخت صنعتی کشور جلوگیری کرده بودند.
تقسیمات کشوری ژاپن
کشور ژاپن به چندین ناحیه و ۴۷ استان تقسیم شده‌است.
ناحیه‌های ژاپن
جایگاه زنان در ژاپندر ژاپن رسوم و سنن بسیار مهم هستند و به آسانی تغییر نمی‌کنند. به همین دلیل زنان برای ورود به دنیای کار و نیز کسب حقوق مساوی دوران سختی را پشت سر گذاشته‌اند. جامعه ژاپن جامعه پدر سالار است که تصمیم‌گیری در آن عمدتاً کاری مردانه‌است و از زنان انتظار می‌رود از مردان اطاعت کنند. تعدادی از زنان این نظام را به چالش کشانده‌اند. اما اغلب آنها هنوز برتری مردان را می‌پذیرند. در ژاپن سیاست‌مداران زن نادرند و تنها ۵٪ کرسی‌های قانون گذاری در دست زنان است و از ۱۷۰۰۰ وکیل شاغل کمتر از ۵۰۰۰ نفر آنان زن و ۷٪ تمام مدیران دفتری را زنان تشکیل می‌دهند.
حدود ۴۰٪ زنان ژاپنی به کار بیرون از خانه مشغولند. اغلب آنها تکنیسین فروشنده یا کارگران رده پایین هستند. حدود ۳۰٪ زنان ژاپنی تحصیلات دانشگاهی دارند که از این میان اغلب آنها کسانی هستند که دوره ۲ساله علوم مذهبی را گذرانده‌اند. با وجود اینکه قوانینی مبنی بر وجود حقوق مساوی و درآمد یکسان برای مردان و زنان در مشاغل مشابه وجود دارد اما درآمد زنان به طور متوسط ۵۳٪ مردان است و بعضی شرکت‌ها از استخدام زنان سرباز می‌زنند.
در خاندان امپراتوری ژاپن نیز زنان با مردان برابر نیستند، به طوری که زنان پس از ازدواج برخلاف مردان موظف به ترک خاندان امپراتوری هستند و القاب اشرافی خود را از دست می‌دهند، مگر این که با یکی از شاهزادگان وصلت کنند. سلطنت در ژاپن موروثی است ولی شاهدخت‌ها در خط وارثت جای ندارند و طبق قانون به تصویب رسیده در سال ۱۹۴۷ فقط شاهزادگان قادر به رسیدن به تخت سلطنت هستند. این در حالی است که ژاپن در طول تاریخ هشت امپراتیس داشته که به طور مستقل فرمانروایی و حکومت کرده اند. ولیعهد کنونی ژاپن، شاهزاده ناروهیتو، تنها یک دختر به نام آیکو دارد که پس از تولد وی در سال ۲۰۰۱ حکومت تصمیم به تغییر قانون وراثت گرفت به طوری که زنان هم در آن جای داشته باشند زیرا در طی ۴۱ سال هیچ پسری متولد نشده بود و تمامی فرزندان شاهزادگان دختر بودند. این قانون در سال ۲۰۰۵ در حال تصویب بود تا این که در سال ۲۰۰۶ با تولد شاهزاده هیساهیتوی آکی‌شینو تنها پسر شاهزاده آکی‌شینو، پسر دوم امپراتور، قانون وراثت دوباره به نفع مردان تغییر یافت. هم اکنون خاندان امپراتوری ژاپن ۲۲ عضو دارد که ۷ تن از آنها مرد و ۱۵ تن از آنها زن هستند.
شهرهای بزرگ ژاپن
توکیو
توکیو (به ژاپنی: 東京 Tōkyō) با نام رسمی کلان‌شهر توکیو (به ژاپنی: 東京都 Tōkyō-to) پایتخت کشور ژاپن است. توکیو در شرق جزیرهٔ هونشوی ژاپن واقع شده‌است و یکی از استانهای ۴۷ گانهٔ ژاپن به شمار می‌آید.[۲] توکیو در ابتدا یک دهکدهٔ ماهیگیری کوچک به نام ادو بود. در دوره‌های بعد ادو رفته‌رفته به شهری بزرگ تبدیل گشت، به گونه‌ای که در قرن ۱۸ میلادی به یکی از بزرگترین شهرهای جهان تبدیل شد. تا سال ۱۹۴۳ میلادی، تقسیم‌بندی و عنوان‌های شهر توکیو و استان توکیو وجود داشت اما در این سال این گونه تقسیم‌بندی منسوخ شد و شهر و استان توکیو با یکدیگر ادغام شدند. توکیو پس از نیویورک و لندن عنوان بزرگترین پایتخت‌های صنعتی جهان را به دست آورده‌است. در سال ۲۰۱۰ میلادی، منطقهٔ شهری توکیو که شامل توکیو و استانهای مجاور آن می‌شود، با جمعیت ۳۶ میلیون و ۶۶۹ هزار نفر پرجمعیت‌ترین منطقهٔ شهری در جهان بوده‌است.
همچنین توکیو عنوان بزرگترین اقتصاد شهری جهان را دارا می‌باشد. در سال ۲۰۰۸ میلادی از پانصد شرکت برتر جهان، ۴۷ شرکت در توکیو واقع بوده‌اند و این شهر از این نظر، رتبهٔ نخست در جهان را از آن خود کرده‌است. توکیو شهری است که بارها به خاطر زمین‌لرزه، آتش‌سوزی و یا جنگ بطور کامل ویران شده‌است و هر بار با زیبایی بیشتر از نو ساخته شده‌است. به همین سبب چشم‌انداز کنونی شهر توکیو با معماری معاصر بسیار مدرن و جذاب به نظر می‌رسد و بناهای تاریخی و کهنه در شهر بسیار کمیاب هستند. حمل و نقل عمومی در توکیو بسیار پاکیزه و کارآمد است. قطارها و متروی توکیو به عنوان اصلی‌ترین بخش حمل و نقل عمومی فعالیت می‌کنند و در کنار این دو، اتوبوس، مونوریل و واگن برقی به عنوان مکمل فعالیت دارند. توکیو جشنواره‌های هنری، ورزشی و تفریحی متعددی دارد. جشنوارهٔ فیلم توکیو که بزرگترین رویداد سینمایی ژاپن به شمار می‌رود، معمولاً در ماه اکتبر و در دو منطقهٔ توکیو برگزار می‌شود. توکیو همچنین از نظر داشتن فضای سبز بسیار غنی است. پارک‌های طبیعی ۳۶٫۳ درصد مساحت کل توکیو را تشکیل می‌دهند و از نظر وسعت پارک‌های طبیعی، توکیو پس از استان شیگا جایگاه دوم را در ژاپن به خود اختصاص داده‌است. شهرداری توکیو از سال ۱۹۹۱ میلادی در نیشی شینجوکو جای دارد.
توكيو پايتخت ژاپن
پیشینه
توکیو در ابتدا یک دهکدهٔ ماهیگیری کوچک به نام ادو بود. در اسناد به‌جا مانده از قرن دوازدهم برای اولین بار نام روستای ادو به چشم می‌خورد. از آن زمان به بعد این ناحیه به نام ادو خوانده می‌شده‌است. در زمان جنگهای داخلی دوره سن گوکو در سال ۱۴۵۷ میلادی سامورایی‌ای به نام اوتا دوکان، قلعه ادو را در آن محل می‌سازد. در سال ۱۵۹۰ میلادی، توکوگاوا ایه‌یاسو ادو را پایگاه خود قرار می‌دهد و هنگامی که وی در سال ۱۶۰۳ میلادی، نظام مبتنی بر حکومت شوگون‌ها به نام ادوباکوفو را پایه‌گذاری کرد، این شهر تبدیل به مرکز سیاسی دولت نظامی شوگون‌ها در سراسر ژاپن گردید. از دوران ادوباکوفو با عنوان دورهٔ ادو نیز یاد می‌شود. در واقع در دورهٔ ادو با این که امپراتور در شهر کیوتو زندگی می‌کرد و کیوتو پایتخت محسوب می‌شد ولی در عمل شهر ادو به پایتخت ژاپن تبدیل شده‌بود. در دوره‌های بعد ادو رفته‌رفته به شهری بزرگ تبدیل گشت، به گونه‌ای که در قرن ۱۸ میلادی جمعیت این شهر به یک میلیون نفر رسید و به یکی از بزرگترین شهرهای جهان تبدیل شد. در دوره باکوماتسو (بین سال‌های ۱۸۵۳ و ۱۸۶۷ میلادی) جمعیت بزرگی از ساکنان ادو را سامورایی‌ها تشکیل می‌دادند که ۱۰۰ درصد آنها باسواد بودند، به همین علت نرخ سواد در بین مردان بالغ ادو در این دوران حدود ۷۰ درصد تخمین زده می‌شود که بسیار فراتر از نرخ سواد در سطح جهانی بوده‌است. دوره ادو حدود ۲۶۰ سال بطول انجامید و در طی این مدت پانزده شوگون قدرت را در اختیار داشتند.
یوکوهاما
یوکوهاما (به ژاپنی: 横浜市 Yokohama-shi) (به انگلیسی: Yokohama) یک از شهرهای ژاپن و مرکز استان کاناگاوا می‌باشد. این شهر با جمعیت ۳٫۶ میلیون نفری خود پرجمعیت‌ترین شهر ژاپن پس از توکیو می‌باشد. این شهر تا سال ۱۸۵۹ یک روستای ماهیگیری بود.ولی پس آن که در آن سال به عنوان یک بندر تجاری در نظر گرفته شد به سرعت پیشرفت کرد.
شهر يوكوهاما
اوساکا
اوساکا سومین شهر بزرگ ژاپن و مرکز استان اوساکا است. این شهر بر روی جزیرهٔ هونشو، جزیرهٔ اصلی ژاپن واقع شده.
چشم‌انداز اوساکا
ناگویا، آیچی
ناگویا (به ژاپنی: 名古屋市، تلفظ: ناگویا-شی) (به انگلیسی: Nagoya) چهارمین شهر بزرگ ژاپن است.
این شهر در کرانه اقیانوس آرام در منطقه چوبو در مرکز جزیره هونشو واقع شده‌است.
کاخ ناگویا
ناگویا مرکز شهرستان آیچی و یکی از بزرگترین بندرگاه‌های ژاپن است.
ناگویا مرکز سومین ناحیه کلان‌شهری بزرگ ژاپن به نام ناحیه کلان‌شهری چوکیو نیز هست.
ساپورو
ساپّورو (به ژاپنی: 札幌) (به انگلیسی: Sapporo) یکی از شهرهای ژاپن و پنجمین شهر پرجمعیت این کشور می‌باشد.
این شهر در منطقهٔ «ایشیکاری» جزیرهٔ هوکایدو واقع شده‌است و یکی از شهرهای منتخب توسط حکم دولتی به شمار می‌آید.
نمايي از شهر ساپورو در شب
نام شهر ساپورو در بیرون از کشور ژاپن بیشتر به دلیل میزبانی المپیک زمستانی ۱۹۷۲ میلادی که نخستین المپیک در آسیا بود و همچنین برگزاری جشنوارهٔ برف (یوکی ماتسوری) سالانه شناخته شده است. از این روی بیش از دو میلیون گردشگر از سرتاسر جهان در این جشنواره شرکت می‌کنند.
کارخانهٔ «آبجوسازی ساپّورو» نیز در این شهر واقع شده‌است.
کیوتو
کیوتو (به ژاپنی: 京都市) یکی از بزرگترین شهرهای ژاپن با جمعیتی حدود یک و نیم میلیون نفر است.
این شهر در گذشته پایتخت ژاپن نیز بوده است.
دانشگاه کیوتو در این شهر قرار گرفته است.
فوکوئوکا
فوکوئوکا (به ژاپنی: 福岡) یکی از شهرهای کشور ژاپن می‌باشد که در ساحل شمالی جزیرهٔ کیوشو واقع شده‌است. این شهر پرجمعیت‌ترین شهر جزیرهٔ کیوشو محسوب می‌شود. فوکوئوکا در آوریل ۱۹۷۲ به‌عنوان شهر برگزیده از میان شهرهای فرماندار شناخته شد. امروزه این شهر گسترش پیدا کرده‌است و برطبق آمار سال ۲۰۰۵ جمعیتی بالغ بر ۲٫۵ میلیون نفر را در خود گنجانده‌است.
کاواساکی، کاناگاوا
کاواساکی (به ژاپنی: 川崎市) یکی از شهرهای ژاپن می‌باشد که در استان کاناگاوا و در بین شهرهای توکیو و یوکوهاما واقع شده‌است. این شهر نهمین شهر پرجمعیت کشور ژاپن می‌باشد.
شهر کاواساکی به وسیلهٔ یک کمربند ۳۰ کیلومتری که در امتداد جنوبی «رودخانهٔ تاما» کشیده شده‌است از شهر توکیو جدا می‌شود. در انتهای شرقی این کمربند که از زمین‌های مسطح تشکیل شده‌است، منطقه صنعتی این شهر واقع شده‌است. سواحل کاواساکی توسط مجتمع‌های بزرگ صنعتی محاصره شده‌اند.
کاواساکی، کاناگاوا.
منطقه غرب کاواساکی که به‌عنوان «تاما هیلز» شناخته می‌شود، عمدتاً از مناق مسکونی تازه‌تأسیس که به توکیو متصل شده‌اند، تشکیل شده‌است. این منطقه از خانه‌های مسکونی، دانشگاه‌های مختلف و مجتمع‌های صنعتی تشکیل شده‌است.
سایتاما
سایتاما (به ژاپنی: さいたま市) پایتخت و پرجمعیت‌ترین شهر ناحیه سایتاما در ژاپن است.
سايتاما در ژاپن
این شهر در جنوب شرقی این ناحیه، که شهرهای پیشین اوراوا، امیا، یونو و ایواتسوکی را به هم ملحق می‌کرد، واقع است.
قرارداشتن در ۱۵ تا ۳۰ کیلومتری شمال مرکز توکیوی مرکزی، سبب عزیمت افراد زیادی برای کار به توکیو شده‌است.
نام این شهر از نام ناحیه ساکیتاما (به ژاپنی: 埼玉郡) که در حال حاضر شهر گیودا (در شمال ناحیه سایتاما) می‌باشد، گرفته شده‌است. کلمه ساکیتاما دارای قدمتی طولانی است و در مانیوشو (قدیمیترین مجموعه شعری ژاپنی مربوط به قرن هشتم میلادی) به آن اشاره شده‌است.
هیروشیما
هیروشیما (به ژاپنی: 広島市 Hiroshima-shi) از دو واژة ژاپنی “هی.رو” به معنی گسترده و “شی.ما” به معنی جزیره ترکیب شده است. هیروشیما شهری در غرب جزیره هونشو در کشور ژاپن است. نخستین شهری است که به آن حمله اتمی شد (ششم اوت ۱۹۴۵م). با انفجار بمب اتمی چهار تنی محتوی ۶۰کیلوگرم اورانیوم-۲۳۵ موسوم به پسر کوچک بر روی این شهر، تا پایان سال ۱۹۴۵م در حدود ۱۴۰۰۰۰ نفر و در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۱ در حدود ۶۰۰۰۰ نفر جان باختند. بمب که در ارتفاع ۵۴۸متری زمین منفجر شد قدرتی برابر با ۲۰۰۰۰ تن تی‌ان‌تی داشت و در حال انفجار از فاصله ۹ کیلومتری ۱۰ برابر نورانی تر از خورشید دیده می‌شد.
اثر بمب اتم بر گنبدی (در چپ) و ساختمان‌های مدرن
سندای
سندای یکی از شهرهای ژاپن و مرکز استان میاگی می‌باشد.
این شهر بزرگترین شهر ناحیه توهوکو محسوب می‌شود.
سندای
سندای جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر را در خود جای داده‌است و اولین شهر منتخب توسط حکم دولتی در ژاپن محسوب می‌گردد.
این شهر در سال ۱۶۰۰ تأسیس شده‌است.
کیتاکیوشو، فوکوئوکا
کیتاکیوشو (به ژاپنی: 北九州市) یکی از شهرهای ژاپن است که در «استان فوکوئوکا» و در بین شهرهای توکیو و شانگهای واقع شده‌است.
این شهر به‌دلیل اقدامات مختلفی که برای کاستن از آلودگی هوا انجام داده‌است، در سطح کشور پیشتاز گشته‌است. کیتاکیوشو کمتر از یک میلیون نفر جمعیت دارد؛ ولی با احتساب جمعیت شهر «شیمونوزکی» که در پیرامون این شهر قرار گرفته‌است، جمعیت کیتاکیوشو به حدود یک و نیم میلیون نفر می‌رسد.
نمايي از کیتاکیوشو، فوکوئوکا
در ۱۶ مارس سال ۲۰۰۶، فرودگاه کیتاکیوشو راه‌اندازی شد و از همین طریق، اقتصاد محلی و صنعت توریسم این شهر پیشرفت‌های چشمگیری را متحمل شد.
چیبا
چیبا یکی از شهرهای ژاپن و مرکز استان چیبا می‌باشد. این شهر تقریباً در ۴۰ کیلومتری شرق مرکز شهر توکیو واقع شده‌است. شهر چیبا در سال ۱۹۹۲ به‌عنوان یکی از شهرهای منتخب توسط حکم دولتی شناخته‌شد. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۸ بالغ بر ۹۶۰٬۰۰۰ برآورد شده‌است.
چیبا
ساکایی
ساکایی (به ژاپنی: 堺市) یکی از شهرهای ژاپن است که در استان اوساکا واقع شده‌است. این شهر پس از قرون وسطی به‌عنوان بزرگترین و مهمترین بندر ژاپن شناخته شده‌است. ساکایی با ۸۳۳٬۴۱۴ نفر جمعیت در مهٔ ۲۰۰۷، به‌عنوان چهاردهمین شهر بزرگ و پرجمعیت ژاپن به‌شمار می‌رود. در فوریهٔ ۲۰۰۵ شهر «میهارا» (یکی از شهرهای حومهٔ ساکایی) به این شهر پیوست و در حال حاضر یکی از مناطق ساکایی به‌شمار می‌رود.
ساکای
نیگاتا
نیگاتا (به ژاپنی: 新泻市) پایتخت و پرجمعیت‌ترین شهر استان نیگاتا در کشور ژاپن است.
این شهر در ناحیهٔ شمال غربی جزیرهٔ هونشو -بزرگترین جزیرهٔ ژاپن- واقع شده‌است. شهر بندری نیگاتا که از قدمت تاریخی برخوردار است، امروزه به‌عنوان یکی از بنادر آزاد ژاپن شناخته می‌شود.
شهرداری نیگاتا در سال ۱۸۸۹ میلادی تأسیس شده‌است و جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۵ میلادی به ۸۱۰٬۰۰۰ نفر رسیده‌است. مناطق پیرامون نیگاتا را شالیزارهای برنج نشکیل می‌دهند و این شهر بزرگترین تولیدکنندهٔ برنج در سطح ژاپن به‌شمار می‌رود. در آوریل ۲۰۰۷ میلادی این شهر به یکی از شهرهای برگزیده توسط حکم دولتی در ژاپن تبدیل شد و به‌عنوان اولین شهر برگزیده در سطح جزیرهٔ هونشو شناخته شد.
در ۱۶ ژوئن ۱۹۶۴، زلزله ای به بزرگی ۷٫۵ ریشتر در این شهر به وقوع پیوست که علی رغم به بار آوردن خسارات وسیع، تلفات جانی زیادی در پی نداشت. این زلزله توجه مهندسین را به پدیده روانگرایی خاک جلب کرد.
هاماماتسو
هاماماتسو شهری است در کشور ژاپن. این شهر در استان شیزوئوکا در جزیره هونشو قرار گرفته است. این شهر در ۱ ژوئیه ۲۰۰۵ با یازده شهر و شهرک اطرافش یکی شد و در ۱ آوریل ۲۰۰۷ تبدیل به یک شهر بزرگ شد. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۹ میلادی برابر ۸۱۳۰۰۰ نفر برآورد شده است.
هاماماتسو
ساگامیهارا، کاناگاوا
ساگامیهارا در استان کاناگاوا در کشور ژاپن واقع شده‌است که دارای جمعیت ۷۰۶٬۳۴۲ نفر و مساحت ۳۲۸٫۸۴ کیلومتر مربع با تراکم جمعیت ۲٬۱۴۸ نفر در کیلومترمربع است و در تاریخ ۰۱۹۵۴-۱۱-۲۰ ۲۰ نوامبر ۱۹۵۴ به عنوان شهر شناخته شد.
شیزوئوکا
شیزوئوکا یکی از شهرهای ژاپن مرکز استان شیزوئوکا می‌باشد. این شهر یکی از شهرهای منتخب توسط حکم دولتی محسوب می‌گردد.
شیزوئوکا
جمعیت شیزوئوکا در سال ۲۰۰۶ بالغ بر ۷۱۳٬۳۳۳ نفر برآورد شده‌است. همچنین تراکم جمعیت در این شهر ۵۱۳٫۶۵ نفر در کیلومتر مربع می‌باشد.
منبع : باشگاه خبرگزارن